Marije Bulder heeft rechten gestudeerd aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en is met ruim 20 jaar ervaring specialist in compensation and benefits. Op dit moment bekleedt zij de functie van senior advisor bij Atradius, een grote internationale kredietverzekeraar. Daarnaast ondersteunt Marije het risk committee van het pensioenfonds van deze verzekeraar.
Het is vrijdagochtend wanneer ik een groot, glazen en imposant gebouw in Amsterdam binnenloop: het Nederlandse hoofdkantoor van Atradius. Ik ontmoet Marije in de lobby en na een kop koffie in de kantine beginnen wij ons gesprek. Marije vertelt me dat de studie rechten niet haar eerste keuze was, ze wist simpelweg niet welke studie het anders moest worden. Na het nodige aantal studiewisselingen heeft ze de richting arbeidsrecht en sociale zekerheid toch met veel plezier afgerond. Ze is haar carrière begonnen bij ABN AMRO, waar zij na 10 jaar de overstap maakte naar ING en Lease Plan Corporation. Inmiddels is zij werkzaam als senior advisor compensation and benefits bij Atradius. Een hele mond vol, wat houdt die functie eigenlijk in? Marije vertelt: “Het is echt een bureaufunctie, we adviseren de raad van bestuur en de lagen daaronder inzake het beloningssysteem van de organisatie.’’ Atradius moet als financiële instelling aan veel meer vereisten omtrent beloningen voldoen dan een normale organisatie. Zo dienen zij bijvoorbeeld te voldoen aan de wft, maar ook aan meerdere Europese richtlijnen.
Nadat de kranten de hele week vol hebben gestaan met bonusschandaal van ING kan ik het niet laten om Marije te vragen wat zij ervan vindt. Marije moet lachen en durft het standpunt in te nemen dat het redelijk naïef was om te denken dat de maatschappij de toegekende salarisverhoging aan CEO Ralph Hammers genuanceerd zou opnemen. “We hebben met zijn allen, zijnde financiële instellingen, ontzettend lang onder het vergrootglas gelegen.” Begin dit jaar leek het erop dat het vertrouwen van de maatschappij in financiële instellingen aan de beterende hand was. Er leek weer rust te ontstaan, maar zoals Marije terecht opmerkt behoort een financiële instelling te weten dat dit soort discussies niet genuanceerd worden gevoerd. “Het is geen onderwerp waarbij je je tenen in het water steekt om te voelen hoe het koud nog is.” Ook vraag ik Marije wat zij vindt van de vergelijking met de CEO van Unilever, die vele malen meer verdient. Zij maakt er korte metten mee: “Je zit niet bij Unilever, je zit bij een bank. Financiële instellingen in Nederland kunnen het zich niet permitteren.”
Marije heeft een succesvolle carrière met een rechtenstudie als basis zonder het klassieke pad van de togaberoepen te bewandelen. Zij heeft nooit getwijfeld om de advocatuur in te gaan. “Ik vind het lastig om, wanneer het scherp wordt, heel snel te reageren. Mijn kracht zit in: ik heb je gehoord en ik ga hier nu heel even over nadenken. Dat is lastig wanneer een procedure niet schriftelijk wordt afgerond.” Zij vindt het heel interessant om een juridische casus voor te bereiden en uit te werken, maar zelf procederen was niet ‘helemaal haar ding’: “daar zit gewoon mijn kracht niet en daar moet je op een gegeven moment eerlijk in zijn.” Zij geeft rechtenstudenten die twijfelen over hun volgende stap dan ook mee: “Je hebt genoeg vaardigheden. Je kunt heel veel vanuit je rechtenstudie. Je hebt een hele brede opleiding dus je moet niet bang zijn om iets te kiezen wat daarbuiten ligt. Oriënteer je maar eens op wat er allemaal mogelijk is.” Zelf vond zij het een enorme verbreding om te zien wat ze allemaal met de studie rechten kon bijdragen. Natuurlijk leer je ook steeds bij: “Wees niet te bang om buiten je eigen vakgebied te treden.”
Marije heeft genoten van haar studententijd en heeft daar ook de tijd en ruimte voor genomen. “Het was echt wel een periode die ik nodig had om mezelf te ontwikkelen.” In het huidige studieklimaat krijgen studenten die ruimte minder door onder andere de invoering van het leenstelsel. Ook Marije onderkent hier de nadelen van: “Het systeem is gericht op output, dat begint al op de basisschool. Aan de ene kant vind ik dat oké. Wanneer je toetst kun je meten en eventueel bijsturen, maar aan de andere kant wordt elk kind min of meer klaargestoomd voor de economie en de maatschappij. Ik ben bang dat we op die manier creativiteit gaan verliezen wanneer je dat heel strak inbakert.”
Als laatste geeft Marije een tip mee die naar mijn idee voor alle studenten opgaat: “Luister naar je gevoel, dat heb ik ook altijd gedaan. Toen ik niet meer bij ABN op mijn plek zat, ben ik ook gegaan. Er komt altijd wel weer wat anders op je pad. Blijf niet ergens hangen waar je geen touch meer hebt, dat is wel iets wat ik echt heb geleerd. Je moet je werk inhoudelijk leuk vinden, maar je werkomgeving ook. Als dat er niet is dan loop je leeg, daar krijg je geen energie van.” Ik bedank Marije voor het gesprek en verlaat tevreden de enorme glazen toren, genaamd Atradius.
