Prem Radhakishun is columnist geweest bij het Parool en NRC. Daarnaast was hij lang te zien als tafelgast bij De Wereld Draait Door. Ook is hij zowel radio als televisiepresentator. Sinds 2007 is hij ‘multimediaal informatieverstrekker’. Wij bezochten hem op het Mediapark en keken samen terug op zijn rechtenstudie en werk als (sociaal) advocaat.
Al op vroege leeftijd was Prem nieuwsgierig en betrokken bij het radiostation van zijn ouders. Zijn eerste herinneringen van zichzelf als kind zijn dan ook spelend tussen taperecorders. Ook hielp hij zijn vader als klein kind met het scheuren van nieuwsberichten uit een Telexmachine. Toen zijn vader overleed in 1971, was zijn moeder ineens de baas van het radiostation. “Mijn moeder kon niet omgaan met personeel en dacht dat leidinggeven alleen maar schreeuwen was. Hierdoor ging het personeel zelfs in staking.” Daarom sprong de familie in, waaronder Prem. Live op de radio praten mocht hij nog niet vanwege zijn kinderstem. Als de omroeper in de ochtend echter niet kwam opdagen, opende hij het radiostation door de eerste bandjes te draaien. Daarna moest hij door naar school.
Dolende jongen
Nadat het radiostation in 1982 in brand wordt gestoken door het regime van Desi Bouterse, besloot Prem via Frans-Guyana naar Nederland te vluchten. Eenmaal aangekomen in Nederland, heeft hij echter nooit de kans gehad rustig te integreren. “Ik was een dolende jongen met 13 gulden op zak.” Hij besluit in 1983 rechten te studeren. Ondanks dat hij de stap van een Surinaamse naar een Nederlandse universiteit niet groot vond, haalde hij voor de eerste drie tentamens dikke onvoldoendes. Hij stopte na twee maanden. Volgens Prem was hij zijn balans kwijt, wat resulteerde in een gebrek aan zelfvertrouwen. Nadat hij in Nederland weer begint met radio maken, krijgt hij zijn zelfvertrouwen terug. In 1984 begint hij opnieuw en vanaf dit moment verloopt zijn studie dan ook van een leien dakje.
Prem v Albert Heijn
Een rechtszaak van Prem tegen Albert Heijn is uiteindelijk de reden dat hij advocaat is geworden. Een discussie omtrent het laten zien van een parkeerkaart liep uit de hand. Na het schrijven van een brief kreeg hij excuses aangeboden door de Albert Heijn. “Ik had politieke ambities en de hele Bijlmer dacht door dit incident dat ik een of andere winkeldief was.” Hij stelde de Albert Heijn daarom aansprakelijk wegens reputatieschade, maar had hiervoor een advocaat nodig. Hij vroeg Lachman Soedamah, die hij kende als studentenleider uit Suriname, van Advocaten Kollektief Bijlmermeer. “We spraken af dat ik de research zou doen, concepten zou maken en hij het zou controleren. Daarna zei hij dat ik advocaat moest worden, omdat ik dat goed zou doen.” Prem begint daar in maart als jurist en wordt in augustus 1990 beëdigd als advocaat.
Geen piraten, maar vernieuwers
Langzamerhand belandde Prem in de sociale advocatuur. “Ik ben goed in korte procedures, maar langdurige zaken zijn niet mijn specialiteit.” Als sociaal advocaat dien je een bepaalde mentaliteit te hebben. Voor de prestige moet je het niet doen. Een goede sociaal advocaat moet volgens Prem snel kunnen analyseren en besluiten nemen. Hierdoor ben je creatiever, omdat een zaak vanuit 360 graden bekeken dient te worden. “Ook dien je niet alleen via de gebaande paden de oplossing te zoeken, maar verder te gaan dan dat. Wat Pulles bedoelde te zeggen is dat we geen piraten, maar vernieuwers zijn.” Het is ook nodig dat een sociaal advocaat creatief is, want volgens Prem is er bijna niet meer van te leven. Door bezuinigingen van de overheid wordt de druk op de gefinancierde rechtsbijstand vergroot en de sociale advocatuur uitgekleed. “De rechter denkt bovendien tegenwoordig vaak dat de betrokkene liegt, terwijl de overheidsinstantie vaak ook niet eerlijk is.” Hierdoor kunnen minderbedeelden volgens Prem in de samenleving moeilijker hun gelijk halen.
“Rechters vertrouw ik wel, maar ik ga niet meer blind van ze uit.”
Media-activiteiten en advocatuur heeft Prem altijd gecombineerd, omdat het laatste een stabieler inkomen biedt. Die vastigheid werd belangrijker, omdat zijn vrouw ondertussen zwanger was van hun tweede kind. Op den duur is hij gestopt als advocaat en doorgegaan met mensen alleen juridisch te adviseren. Het procederen mist hij niet meer, omdat hij cynisch werd ten opzichte van het rechtssysteem: “Ik vind het moeilijk om een zaak te doen als je weet dat de rechter zijn werk doet met de bedoeling de Officier van Justitie zo min mogelijk in de weg te zitten. Rechters vertrouw ik wel, maar ik ga niet meer blind van ze uit.”
Liever een handshake dan een procedure
Wanneer gevraagd wordt wat Prem tijdens zijn mediawerkzaamheden aan de rechtenstudie heeft gehad, is zijn antwoord tweeledig. Doordat hij de wet kent, weet hij hoe ver hij kan gaan in zijn programma’s. Volgens Prem kunnen mensen hem daarom niet aanklagen. Bang dat hij wordt gecanceld is hij ook niet: “Ik heb altijd alles gezegd wat ik wilde zeggen, omdat ik niet afhankelijk was van mijn inkomen van TV of radio”. Prem heeft geleerd geen overeenkomsten te ondertekenen, die zijn volgens hem alleen nodig wanneer er een conflict is. “Ik vind niets de moeite waard om over te procederen, dan ga ik gewoon weg. Met POWNED heb ik dus alles afgesproken op basis van een handshake.” Als advies geeft hij graag nog mee dat studenten alles met passie moeten doen: “Dan pas durf je er echt dingen voor op te offeren. Als je ergens niet van houdt, doe het dan niet. ”
