Gabriëlle Hoppenbrouwers is persofficier: een officier van justitie die – de naam zegt het al – de pers te woord staat. Wanneer Hoppenbrouwers vertelt over haar achtergrond, dan lijkt het wel alsof deze baan voor haar gemaakt is. Hoppenbrouwers heeft namelijk niet alleen rechten gestudeerd, maar ook journalistiek en communicatie. Enthousiast vertelt zij ons hoe zij na eerst even rondgekeken te hebben in de tv-wereld, uiteindelijk toch bij het OM terecht kwam.
Een duik in de tv-wereld
Hoppenbrouwers wilde altijd al graag tv-journalistiek doen. Echter, eenmaal begonnen aan de studie journalistiek kwam zij erachter dat het vak tv-journalistiek pas heel laat aan bod kwam en bovendien weinig mensen toeliet. Hoppenbrouwers besloot daarom communicatie te gaan studeren, maar dat vond zij al snel te weinig diepgang hebben. Misschien omdat haar broer advocaat was, viel de keuze uiteindelijk op de studie rechtsgeleerdheid. Hoppenbrouwers sloot haar studie af met een stage op de strafsectie van een groot advocatenkantoor, maar dat was naar eigen zeggen niet zo’n succes. “Ik merkte dat ik moeite had mensen die strafbare feiten hadden begaan, te moeten verdedigen en te moeten pleiten voor lagere straffen.” Het leek haar daarom logisch aan ‘de andere kant’ te gaan kijken. “Als ik nu een dossier zie, kan ik zelf bepalen of ik het voor de rechter breng of niet. Advocaten moeten wel, voor hun cliënt.”
Na haar rechtenstudie volgde Hoppenbrouwers daarom de RAIO- opleiding, maar de tv-journalistiek bleef aan haar knagen. Hoppenbrouwers zag de verplichte buitenstage dan ook als perfecte kans om toch nog eens de tv-wereld in te duiken. Ze begon bij de NOS, ging uiteindelijk zelfs werken bij Omroep Gelderland en later bij Eén Vandaag, als redacteur. Na een aantal jaar ging Hoppenbrouwers toch met hangende pootjes terug naar het OM, waar ze sindsdien volledig op haar plek is.
De portefeuille pers
Hoppenbrouwers is officier van justitie en heeft ‘de pers’ als portefeuille. Dit houdt in dat zij – samen met een andere collega – verantwoordelijk is voor de opsporingsberichtgeving en beoordeelt of beeldmateriaal dat de politie heeft van bijvoorbeeld een overval, mag worden uitgezonden op tv. Zoals elke officier van justitie heeft Hoppenbrouwers ook een andere portefeuille; zij is namelijk coördinerend zedenofficier. Op de vraag of er een zedenzaak is die haar nog altijd is bijgebleven, noemt Hoppenbrouwers een voorbeeld waarin een oudere man een relatie had met een minderjarig meisje. “Fascinerend, als mannen van middelbare leeftijd zeggen dat ze een gelijkwaardige relatie hebben met een meisje van nog geen zestien. Dan denk ik, hoe haal je het in je hoofd? Maar ik ben ook geïntrigeerd door hoe ze zo’n meisje in hun macht weten te krijgen.”
“Ik merkte dat het iets met m’n eigen veiligheidsgevoel in het verkeer deed.”
Hoppenbrouwers vond het werk als zedenofficier het zwaarst in combinatie met de zware verkeersongevallen waarmee zij werkte toen ze nog de portefeuille Wegenverkeerswet had. Door continu gesprekken te voeren met slachtoffers en nabestaanden werd ik vaak geconfronteerd met het feit dat een ongeluk maar in een klein hoekje zit. Ik merkte dat dit iets met m’n eigen veiligheidsgevoel in het verkeer deed.”
De kracht van kwetsbaarheid
Het contact met slachtoffers maar ook daders, gaat Hoppenbrouwers aan het hart. Hoppenbrouwers heeft natuurlijk een belerende rol, van waaruit ze met haar vinger kan wijzen, maar ze probeert ook altijd tot iemand door te dringen. “Wat ik vaak deed, vooral bij kinderen waarvan ik wist dat er persoonlijke omstandigheden speelden, was proberen hun gedachten weg te krijgen bij de reden waarvoor ze daar zaten, door te vragen: wat is je passie, waar verheug je je op als je uit school komt? Dan zie je vaak een heel ander kind voor je.” Dit noemt Hoppenbrouwers de kracht van kwetsbaarheid: een terugkerend thema in haar leven. Zo schrijft zij blogs over rechtszaken om deze meer nuance te geven, maar vooral om wat meer te vertellen over wie er achter die toga zit. “Mensen zijn op hun mooist als ze kwetsbaar zijn, dus waarom zou ik dat niet ook mogen doen?”
Creatieve component
Hoppenbrouwers schrijft haar blogs ook vanwege het creatieve proces. Bij het schrijven van requisitoirs kan zij in zekere zin ook haar creativiteit uiten, maar is daarbij wel gebonden aan een format. “Bij de tv mocht ik zelf monteren en inspreken, maar als ik werk doe dat niet per se een hele creatieve component heeft, móet ik daarnaast iets creatiefs hebben. Ik heb bijvoorbeeld lang in een bandje gezongen, een tijdje geschilderd en vervolgens werd dat het schrijven van blogs.”
Foto door: Angeliek de Jonge
