De hardwerkende Paul Tjiam is litigation partner bij Simmons & Simmons. Hij behoort tot de top in zijn vakgebied, echter had Tjiam niet altijd de ambitie om advocaat te worden. Na het proberen van twee opleidingen en het starten van twee bachelors ontdekte hij uiteindelijk de advocatuur. Tjiam richtte zijn pijlen op de Zuidas-advocatuur. Hij begon zijn carrière bij De Brauw Blackstone Westbroek waar hij overstapte van Mergers and Acquisitions (M&A) naar Litigation. Na vijf jaar stopte hij bij De Brauw en begint hij bij Simmons & Simmons. Hier ontwikkelt hij zijn eigen praktijk. Voor Tjiam geen pak en nette schoenen, maar een spijkerbroek, sneakers en een T-shirt. In zijn dagelijkse kloffie spreekt hij over verschillende gebeurtenissen die tot zijn beroepskeuze hebben geleid en de dingen die hij onderweg heeft geleerd.
Boekenwurm en globetrotter
Op de middelbare school in Delft volgde Tjiam een ‘pretpakket’ en haalde hij zesjes. ‘Ik vond veel dingen belangrijk, maar leren was daar niet één van.’ Nadat Tjiam zijn Gymnasium diploma behaalde wilde hij het leger in. Helaas kwam hij niet door alle tests heen. ‘De psycholoog vond me te jeugdig, ik ben altijd vrij jong van geest gebleven.’ Na de afwijzing van het leger gooide Tjiam het over een andere boeg. Hij ging een hbo-opleiding doen aan het Amsterdam Fashion Institute (AMFI). Hier werd al gauw duidelijk dat deze praktische opleiding niets voor hem was. ‘Een docent vroeg me wat ik er deed, ik was de enige die het leuker vond om de theoretische boeken te lezen dan met kleding te werken.’ Na het behalen van zijn propedeuse stopte hij met de opleiding aan het AMFI en vertrok hij naar Indonesië. Hier kon hij via zijn tante acht maanden lang vrijwilligerswerk doen bij een weeshuis. ‘Dat was echt hardcore, een totale cultuurshock.’
‘Altijd, de hele tijd tentamens.’
Toen Tjiam terugkwam uit Indonesië, begon hij aan de studie sociologie die hij later vervolgde in criminologie. Hiernaast studeerde hij ook cultuurwetenschappen. Rechten leek hem toen nog niets. ‘De rechtenstudenten waren niet mijn soort mensen.’ Toch begon hij in 2004 óók nog aan de studie rechten, ‘in de veronderstelling dat ik rechter wilde worden’. Drie bachelors tegelijk was wel wat veel. Doordat de ene studie in trimesters was opgedeeld, de andere in semesters en de derde in blokken, had Tjiam ‘altijd, de hele tijd tentamens’. Hij was erg gedreven en zat van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat in de bibliotheek. De tijd in de bieb loonde en hij rondde alle studies volledig af, twee zelfs cum laude.
De vrije tijd die Tjiam had in vakantieperiodes, werd besteed aan het maken van verre reizen. Eén van die reizen bracht hem naar Tibet. ‘Door erge hoogteziekte kon ik niet veel doen en dacht ik vooral na over het leven’. Hier kwam Tjiam erachter dat het beroep van rechter toch niet zo bij hem zou passen. ‘Als rechter moet je grijs denken en ik denk erg zwart-wit.’
Gelijkgestemden
Tjiam maakt kennis met de Zuidas-advocatuur wanneer hij op uitnodiging van een hoogleraar een business course van NautaDutilh bezoekt. Tijdens zijn studie verbaasde hij zich over de hoeveelheid studenten die ‘de studie maar gewoon deed, zonder doel voor ogen’. Bij de business course trof hij opeens allerlei mensen die, net als hij, ambitieus waren en een duidelijk doel hadden. Iedereen wilde zich van zijn beste kant laten zien en sommigen waren al verder in de studie waardoor Tjiam wat in de verdrukking kwam. ‘Ik dacht: oh mijn god, hoe moet ik me hier doorheen redden?’ Hoewel hij wat hem betreft ‘niet een enorm goede indruk’ had achtergelaten, bleef de ervaring van zo’n goed georganiseerde business course hem wel bij. Daarna wist hij namelijk zeker dat hij een Zuidas-advocaat wilde worden.
‘Paul, het maakt me niet uit hoe je het doet. Zoek een oplossing voor dit juridische probleem.’
Tjiam begint zijn carrière bij De Brauw, aanvankelijk bij M&A, maar al gauw merkt hij dat geschilbeslechting hem beter ligt. Hij is gedreven en heeft bij het kantoor geweldige leermeesters, die hem erg vrij laten. Hij wordt uitgedaagd om creatief te werk te gaan. Zo zei een partner ooit tegen hem: ‘Paul, het maakt me niet uit hoe je het doet. Zoek een oplossing voor dit juridische probleem.’ Zijn creatieve oplossing leidde tot een arrest dat nu nog in de beslagsyllabus staat. Creatief denken blijft een vaardigheid die hij probeert mee te geven aan stagiairs. Ook hen gooit hij in het diepe, gewoon ‘jongens, zoek het maar uit en kom met iets slims’.
Kruistocht in spijkerbroek
In 2015 keert hij terug van een sabbatical en begint hij bij Simmons & Simmons. ‘Het is een prachtig kantoor waar iedereen zichzelf kan zijn en je als advocaat de mogelijkheid krijgt je eigen praktijk te ontwikkelen.’ Deze kans grijpt Tjiam aan en hij ontwikkelt een praktijk waardoor hij nu bijvoorbeeld de Sanderink-zaak heeft gekregen.
‘Het belangrijkste is dat ik mijn werk goed doe, de regels eromheen zijn decorum.’
Hoewel Tjiam een partner is met zijn eigen praktijk zou je hem niet als zodanig herkennen op straat. Hij werkt namelijk niet in pak, maar in een spijkerbroek, sneakers en een T-shirt. ‘Het belangrijkste is dat ik mijn werk goed doe, de regels eromheen zijn decorum.’ Wellicht is zijn kledingstijl een stukje AMFI dat kan worden teruggezien. Eén ding staat vast: ‘Het maakt mij niet uit wat voor kleren je aan hebt, of je man of vrouw bent of welke nationaliteit je hebt, als het eindproduct dat je levert maar goed is.’
