Mirjam de Blécourt is partner arbeidsrecht bij het internationale advocatenkantoor Baker McKenzie. Zij is maar liefst viermaal uitgeroepen tot beste arbeidsrechtadvocate van Europa en heeft daarnaast een naar haar vernoemde ontslagmethode ontwikkeld. Onlangs was zij te gast bij DWDD om te praten over #timesup en #metoo omdat zij vindt dat de Nederlandse bedrijfscultuur wel wat vrouwvriendelijker kan.
Wij ontmoeten De Blécourt op het kantoor van Baker McKenzie aan de Zuidas. Hét Amsterdamse zakendistrict, waar vrouwen vaak het onderspit delven. Wij vragen ons af of het weleens lonely is in deze omgeving. Zij antwoordt: “Ja, het is lonely at the top, omdat je als vrouw anders bent.” Het is volgens de Blécourt een gegeven dat vrouwen voorzichtiger en minder zelfverzekerd zijn dan mannen. Bedrijven beoordelen mannen en vrouwen hierdoor onbewust anders. “Er zitten nog te veel mannen in raden van bestuur en in de top. Die herkennen deze afwachtende houding niet. Ik herken hem wel.” De ongelijke behandeling van vrouwen en mannen wat betreft het salaris en de carrièrekansen wordt meestal simpelweg geweten aan het moederschap oftewel de motherhoodpenalty. De Blécourt maakte het zelf mee maar vond het erbij horen: “fysiek een kind dragen, zorgt ervoor dat je tijd nodig hebt om hiervan op te knappen. Mannen kunnen geen kinderen krijgen dus vanuit dat oogpunt is het wel eerlijk dat je achterstand oploopt als vrouw.” Maar zij vindt dat dit tegenwoordig geen repercussies voor je carrière zou moeten hebben.
Hierom strijdt De Blécourt voor een vrouwvriendelijker systeem. “Ik vind niet dat je moet zeggen van: nou, die vrouw moet maar een beetje mannelijker worden. Wij zeggen ook niet tegen mannen: jullie moeten maar iets schuchterder worden en in je kamer blijven zitten.” Dat vereist een cultuurverandering waardoor meer vrouwen de boventoon voeren. Volgens De Blécourt hebben de hashtags #metoo en #timesup geholpen om die cultuurverandering in gang te zetten. Vrouwen die vroeger niet durfden toe te geven dat zij ondergesneeuwd werden, durven dat nu wel te zeggen. Zij zegt echter ook: “De cultuur verandert wel, maar je moet het wel continu aankaarten want het verandert niet vanzelf.” In 2006 is zij al begonnen met het lobbyen voor de wet streefcijfers. Deze in 2013 aangenomen wet beoogt evenwichtige zetelverdeling in raden van bestuur en commissarissen: 30% man en 30% vrouw. Hierop is het ‘pas toe of leg uit-principe’ van toepassing. Dat betekent dat er uitgelegd moet worden waarom er niet voldaan is aan de 30% vrouwen indien daar sprake van is. Er volgt echter geen sanctie. Volgens De Blécourt schiet dit niet op. Door het gebrek aan een sanctie wordt er in de praktijk niet uitgelegd. Waar zij voorheen het compromis opzocht door de wet streefcijfers vindt zij het nu tijd voor harde quota.
De Blécourt is een duizendpoot met tal van nevenactiviteiten. Daarover zegt zij: “Alles wat je extra doet brengt je iets. Dat is echt zo. Dat denk je niet, dat zie je ook niet, maar het is echt zo.” Haar werk als advocaat blijft toch wel favoriet door de interactie met cliënten en de creativiteit. Voor cliënten is zij veel onderweg en reist zij de hele wereld af. Een van haar mooiste cliënten was Johan Cruyff. De Blécourt was heel blij dat zij de opdracht kreeg ondanks haar gebrek aan voetbalkennis. Zij had namelijk heel serieus aan Dennis Bergkamp gevraagd wat zijn naam was. Daarnaast vindt zij het creatieve aspect van de advocatuur belangrijk. “Juist als je creatief bent kan je heel veel toevoegen want dan zie je de nieuwe invalshoeken. Hierdoor word je uiteindelijk een betere adviseur want je ziet uitwegen waar anderen misschien die uitweg niet zien.”
De ontslagmethode ‘De Blécourt’ is een van haar meest creatieve oplossingen. Bij de overname van Digital door Compaq zouden veel jonge mensen de laan uitgestuurd worden volgens de wettelijke regel van last in first out. Wanneer twee mensen dezelfde functie hebben volgt ontslag voor degene die als laatst is aangenomen. Om deze regel te omzeilen heeft zij bedacht dat bestaande functies moeten komen te vervallen en er nieuwe functies dienen te worden gecreëerd. Op deze nieuwe functies wordt gesolliciteerd zodat de werkgever de meest geschikte personen kan uitkiezen voor het gereorganiseerde bedrijf. Het was een risico om met dit ingenieuze plan te komen: “Dit had voor mij ook enorm slecht uit kunnen pakken als ik al die rechtszaken had verloren.” Maar deze ontslagmethode wordt nog veelvoudig gebruikt en De Blécourt is trots dat zij hiervoor uit haar comfortzone is getreden. Zij vertelt ons dan ook dat de keuzes buiten haar comfortzone haar het meest gebracht hebben: “Dus niet zo bang zijn. Stel dat het slecht was afgelopen en ik alles had verloren dan was ik misschien wel heel iets anders gaan doen, wat ik ook leuk vind.”
Door haar duidelijke visie en ervaring willen wij weten of mensen haar weleens intimiderend vinden. Zij reageert opvallend snel: “Ja ik denk het wel. Ik heb ooit gehoord dat mannen mij best intimiderend vinden.” Zij vervolgt daarna lachend: “Mannen, mij? Huh? Maar het is ook moeilijk om dat te veranderen. Ik kan mezelf niet kleiner maken qua lengte en dat is al een grote factor.” Wij vinden haar helemaal niet zo intimiderend, met name niet als zij over haar gezin en kinderen praat: “Mijn kinderen en ik, wij zijn gelijken. Zij hebben soms een veel betere kijk op dingen en juist omdat ze jonger zijn kan ik weer heel veel van ze leren.” Ook op werk voelt De Blécourt niets voor hiërarchie en staat haar deur altijd open.
Ten slotte willen wij nog wat tips lospeuteren. Zij geeft ons het advies van haar vader, waardoor zij bij Baker McKenzie is gaan werken: “Je moet voor iemand werken die je aardig vindt. Dat is het allerbelangrijkste.” Daarnaast geeft zij ons mee dat wanneer je druk bent, je niet moet beknibbelen op huishoudelijke hulp want die tijd kan je volgens haar nuttiger besteden. Gelukkig zegt zij hier ook over dat het je makkelijker afgaat wanneer je gewend bent om druk te zijn. “In mijn studententijd kon ik een hele dag doen over een postzegel kopen en zag ik daar oprecht tegenop.”
Gerustgesteld door deze opmerking en geïnspireerd door haar verhalen en adviezen verlaten wij de Zuidas.
Heel goed dit bericht te lezen. Ik herinner me de tijd met jou Daan en Digital Compaq heel goed!