Als voormalig tuchtrechter, toezichthouder en waarnemend deken van de Amsterdamse Orde van Advocaten is Gerrit Jan Pulles een man met vele kwaliteiten. Al bijna dertig jaar is mr. Pulles advocaat, toezichthouder, tuchtrechter, docent, jurist voor bedrijven, instellingen en overheden. Recentelijk is hij zijn eigen onderneming begonnen: Gerrit Jan Pulles, Advocaat.
Eigen baas
Sinds februari 2022 is Pulles zijn eigen kantoor begonnen nadat hij twaalf jaar bij Van der Woude de Graaf sociaal advocaat is geweest. Hiervoor had hij een aantal beweegredenen: het werk van een sociaal advocaat is erg mooi maar ook erg zwaar, de vergoeding is laag en je komt veel in contact met persoonlijk leed. Dit ging hem onder de huid zitten en hij had naar eigen zeggen een break nodig. ‘‘Sociale advocatenkantoren zijn een soort piratenboten en rebellenclubs, waarbij je soms tegen de gevestigde orde in moet gaan.’’ Pulles vindt het prachtig werk, om dat je opkomt voor de rechten van de zwakkere partij. Als eigen baas is hij werk gaan verrichten dat verder van de grond af staat, bijvoorbeeld binnen het tuchtrecht en de beroepsethiek. ‘‘Na tien jaar bij de Orde te hebben gewerkt, word ik geacht daar iets vanaf te weten.’’
Veel eigenaardige vogels
In zijn tijd als lid van de raad en waarnemend deken van de Amsterdamse Orde van Advocaten waren de werkzaamheden van Pulles divers. Als toezichthouder ben je ook bezig met de bredere context van de advocatuur. Wat is de taak van de advocatuur, hoe is deze veranderd, wat is de maatschappelijke inbedding en wat zijn de verantwoordelijkheden naar de maatschappij toe? Toezicht is volgens Pulles in Amsterdam essentieel, de stad heeft immers ‘‘veel eigenaardige vogels in de advocatuur’’. Waar de tuchtrechter verder weg staat van advocaten, zit de toezichthouder er juist bovenop.
De samenwerking binnen de Raad van de Orde verliep volgens Pulles uitstekend. Maandelijks werd een hele vrijdagmiddag vergaderd zodat er onder druk geen overhaaste beslissingen werden genomen. Momenteel vormen twee vrouwen de deken van Amsterdam, mr. B.F.H. Rumora-Scheltema en mr. J.A. Schaap. Dit vindt Pulles fantastisch. Nederland loopt ver achter met het benoemen van vrouwen op de hoog aangeschreven posten. De deken is immers niet per definitie een functie voor één persoon, noch voor een man, het is een ambt.
“Als beroepsethicus dien je echter te leren de waarom-vraag te stellen’’
Op de vraag of het werk daadwerkelijk twee personen nodig heeft, reageert Pulles bevestigend: “Het werk is veeleisend. Kijk alleen al naar grote vragen die zich op de Zuidas afspelen, de verschrikkelijke gebeurtenis rondom Derk Wiersum, onafhankelijk onderzoek en integriteit en de sancties voor Rusland” Na zijn tijd bij de Orde is de interesse voor beroepsethiek gegroeid, maar niet ontstaan. Juristen zijn volgens hem vaak lui aangelegd en verwijzen enkel naar regels. “Als beroepsethicus dien je echter te leren de waarom-vraag te stellen: waarom mag het een wel en het ander niet?” Open normen moeten worden ingevuld en hier is een wijsgerige aanpak onlosmakelijk aan verbonden. Beroepsethiek komt in het publieke bewustzijn volgens Pulles steeds meer naar voren. Ook in de beroepsopleiding en in de meeste rechten masters aan de UvA is het inmiddels een verplicht onderdeel.
Gitarist bij de Stones
Pulles is echter niet enkel gebonden aan de Nederlandse bodem. Zo heeft hij vanuit internationaal perspectief een tweetal boeken geschreven. Het ene boek gaat over het VN gehandicaptenverdrag en in het andere boek beschrijft hij het Internationale Verdrag voor de Rechten van het Kind.
“We denken allemaal dat we vloeiend Engels spreken, maar dat is definitely niet zo.’’
De interesse voor internationaal recht nam toe tijdens zijn tijd als master student in Oxford en tijdens zijn werk voor het internationale Rode Kruis in Genève. Elke ervaring in het buitenland is volgens Pulles goed voor je: ‘‘het krikt je zelfvertrouwen op, je maakt handige contacten voor het leven en je leert Engels. We denken allemaal dat we vloeiend Engels spreken, maar dat is definitely niet zo.’’ De loopbaan van Pulles is nog niet ten einde. Advocaten zijn volgens Pulles ‘‘gemankeerde toneelspelers of romanschrijvers’’. Hij schaart zichzelf daar met een lach ook onder en zou in de toekomst nog een leesbaar boek willen schrijven over de advocatuur. Ook ambieert hij een positie als rechter-plaatsvervanger. Grappend zegt hij dat ook gitarist bij de Stones nog een optie blijft.
Als laatste wil hij de studenten die dit artikel lezen nog wat tips meegeven. ‘‘Ga er zoveel mogelijk op uit en trek naar het buitenland. Begin ook met het verrichten van vrijwilligerswerk.” Volgens Pulles heb je soms geluk nodig om ergens te komen, maar van louter toeval kunnen we niet spreken. Bouw aan je CV en verrijk jezelf door zoveel mogelijk te ondernemen, stap voor stap.
