Na het lezen van de Franse klassieker ‘Le Petit Prince’, bedacht ik mij: waarom wil de mens alles bezitten? Net zoals de mensheid doet op aarde, wil zij haar gecreëerde ‘recht’ toepassen op het universum. In de Moon Agreement uit 1979 staat dat de maan eigendom is van niemand. De maan – een schitterend lichtpunt in de eindeloze, donkere ruimte – vormt opeens een discussie over eigendom. Wat betekent eigendom in een oneindig universum waarbij de mens en de door haar verzonnen conceptjes in het niet vallen? Het idee dat wij, kleine stipjes in het grote heelal, uitspraken doen over het wel of niet bezitten van stukken maan, is zowel aandoenlijk als absurd. Alsof het heelal naar onze regeltjes moet luisteren. Misschien is de maan helemaal niet geïnteresseerd in ‘eigendom’. Misschien wil zij gewoon schitteren in de nacht, vrij van ons verlangen alles vast te leggen en toe te eigenen.
