Steenbergen is de eerste advocaat die op Schiphol beslag heeft gelegd op vliegtuigen met kisten vol illegale bloemen. Onlangs hield hij een pleidooi tegenover een raad van zeven in de bloembollen gespecialiseerde ‘boeren’. Naar eigen zeggen zit hij dan ook aan de creatieve kant van het recht: het kwekersrecht.
Het vierde studiejaar van zijn rechtenstudie aan de UvA is Steenbergen altijd bijgebleven. Zijn hoogleraar kwam de collegezaal binnen met LP-hoezen, parfumflesjes, namaakhorloges en schoenen. “Dit is ook recht,” zei hij. “De LP-hoes is door de Stones bedacht. Degene die het namaakt, maakt inbreuk op het auteursrecht.” Vanaf dat moment was Steenbergen zijn interesse voor het intellectueel eigendomsrecht gewekt. Maar één college van dit vak ging over kwekersrecht, destijds het ondergeschoven kindje van het intellectueel eigendomsrecht. Dit kwam waarschijnlijk doordat het kwekersrecht voor grote kantoren niet boeiend was, want het ging alleen maar om boeren. Steenbergen daarentegen vond het wel interessant, zo interessant zelfs dat hij aan het eind van zijn studie al twintig eigen klanten uit de tuinbouwpraktijk had. Hoe hij hieraan kwam? Gewoon, uit de kroeg in Amsterdam.
Steenbergen ziet het recht het liefst even praktisch als het opdoen van klanten in de kroeg. Hij houdt niet van lastig gepuzzel maar ziet het liefst gewoon tastbaar recht. Zo heeft hij bij een kort geding wel eens een bos lange, mooie rode rozen meegenomen die direct de aandacht van de vrouwelijke rechter trok. “Zo, die zijn mooi”, zei ze. “Ja, daarom zijn ze ook 1,20 per stuk.” Wijzend naar de wederpartij vervolgde hij: “En daarom dat, als die man daar ze kweekt zonder royalties te betalen terwijl mijn klant alle rozen ontwikkelt en alle uitvindingskosten betaald, mijn klant schade leidt. Hij is gewoon een vuile boef.” Tastbaar dus.
Koffiejuf
Wat Steenbergen– licht uitgedrukt – niet zo leuk vond was het werken voor een groot kantoor. Hij herinnert zich zijn eerste kantoorvergadering nog goed: alle tweeënzestig advocaten van kantoor vergaderden de vrijdagmiddag over onzinnige zaken zoals de kleur van de handdoeken in het toilet werd gesproken. Op een gegeven moment waren alle blikken op hem gericht, waarop hij de voorzitter vroeg: “Wat is er aan de hand, iedereen is naar mij aan het kijken?” “Meneer Steenbergen, u wordt geacht de koffie in te schenken, dat is traditie,” antwoorde een van de partners daarop. Nou, dat deed meneer Steenbergen niet. Hij vertelde de partner vriendelijk dat hij was aangenomen als jurist, niet als koffiejuf. Nou, je raadt het al… Kruisje voor meneer Steenbergen.
Na heel wat jaren werkervaring bij kantoren in Amsterdam, Utrecht en het Westland is Steenbergen in 2004 voor zichzelf begonnen. Samen met Jeroen Joustra runt hij Steenbergen Advocaten in Voorhout, een plaatsje in de Bollenstreek. Het vestigen van zijn kantoor in het zogenaamde ‘buitengebied’ bleek al snel een ideale zet. De eerste werkdag stonden twee boeren met klompen voor de deur: “Hebbie effe tijd?” Zijn klantenkring waardeert Steenbergen om zijn manier van werken: hij is oprecht geïnteresseerd en heeft een laagdrempelige opstelling. “In plaats van dat een cliënt blij mag zijn om bij ons te komen, zijn wij blij dat wij hem mogen helpen.” En in plaats van het weglaten van de conclusie bij een memo aan de klant (want deze moet natuurlijk wel terugkomen), geeft Steenbergen de klant een direct antwoord op zijn of haar vraag. “Een klant wilt beslissingen nemen. Een slechte beslissing is nog altijd beter dan geen beslissing. Dan kunnen ze in ieder geval verder.“ Steenbergen vind het heerlijk om voor zichzelf te werken. “Als ik om vier uur naar het strand wil, ga ik naar het strand.” En als hij eens een keer tot diep in de nacht wilt doorwerken, dan doet hij dat voor zijn cliënt en voor zichzelf. Niet omdat iemand anders dat zegt. Toch kan hij iedereen aanraden om bij een groot kantoor te beginnen, ook al was het voor hem not the way to go. Je leert er de mores, je leert er hard werken en je leert het vak.
Geen antiek rechtsgebied
“Kwekersrecht is net zoiets als octrooirecht, maar dan m.b.t. levende plantaardige producten. Het beschermt de inspanningen van een uitvinder in de land- en tuinbouw om zijn kosten terug te verdienen,” aldus Steenbergen. Dit rechtsgebied wordt steeds belangrijker door de genetische manipulatie van voedingsmiddelen. Zo ziet het kwekersrecht niet alleen op bloemen, maar ook op aardappelen, gewassen, tarwe, soja en ga zo maar door… Deze agri-business vormt één van de grootste exportproducten van Nederland en een fors deel van de omzet. Voeg daarbij de constante innovatie, bevolkingsgroei, biotechnologie, invloed van internet en robotisering en je snapt dat we het niet over één of ander antiek rechtsgebied hebben.
