Het krakende huis van de huurtoeslag

Laatst mocht ik geloven aan de bureaucratische riedel die bij verhuizen komt kijken: de huurtoeslag stond op het programma. Het is een van de eerste regelingen waar je mee te maken kan krijgen als je op jezelf gaat wonen. Deze regeling voelt als een huis dat al jaren niet meer is onderhouden. Zeker als je in een studentenhuis woont, of ‘co-houset’, zoals steeds meer mensen, loop je tegen muren aan. Voor de toekenning van huurtoeslag wordt namelijk niet alleen jouw inkomen, maar ook dat van je medebewoners meegewogen. Individuele contracten? Een eigen huurprijs? Het maakt de regels weinig uit. Intussen is wel een flinke verbouwing van de huurtoeslag op komst. In 2026 worden de regels op de schop genomen. De harde huurgrens, waardoor in veel steden woningen automatisch buiten de huurtoeslag vielen, verdwijnt. Dat zal voor sommigen een verbetering zijn. Maar aan het fundament van het stelsel verandert niets. Hoe lang kunnen we blijven plakken en schuren, voordat het huidige toeslagenhuis moet worden gesloopt en herbouwd?