Fuerza Mayor

Om 4 uur ‘s ochtends op Schiphol is er weinig wat je minder graag hoort dan: ‘Geachte passagiers, we hebben wat problemen met …’ Toch schrikken deze woorden mij wakker uit dromen van de Kroatische zon. Ze raken meteen een gevoelige snaar, want twee weken eerder maakten ze abrupt een einde aan mijn geplande vakantie naar Mallorca: noodweer. Opstijgen was onmogelijk en mijn EU-recht op compensatie gold niet: force majeure. Of liever, fuerza mayor. Ik wacht op wat mij deze keer van mijn zomervakantie houdt. Wat blijkt? Een defecte wc die minstens vijf uur vertraging zou veroorzaken. Ik baal natuurlijk flink, maar put, als rechtenstudent, ook troost uit het feit dat een defecte wc geen overmacht is, toch? In de terminal dommel ik in slaap, dromend over het extra diner dat ik van mijn compensatie zou betalen. Maar mijn droom verandert snel in een nachtmerrie waarin de luchtvaartmaatschappij in een donkere rechtszaal aan het Europese Hof er alles aan doet het tegendeel te bewijzen. Het resultaat? Een lastig leerstuk waar menig rechtenstudent over zal struikelen: het vacuüm-wc arrest.