Freeke Heijne is maatschappelijk betrokken, politiek geëngageerd en met haar achtergrond in de internationale (mensen)rechten geen doorsnee Zuidasadvocaat. Haar kennis van en affiniteit voor de publieke sector heeft haar niet in de weg gestaan het pad richting de Zuidas te bewandelen. Heijne vertelt ons over haar achtergrond, waaronder haar bijzondere werkervaring en studie in het buitenland. Ondanks de beeldschermen tussen ons in laat ze een sterke, zelfverzekerde maar ook relaxte indruk achter.
Dynamisch New York
Na op jonge leeftijd vaak naar een televisieserie over de advocatuur te hebben gekeken, leek het Freeke Heijne wel wat om ook advocaat te worden. Ze besloot rechten te gaan studeren aan de Universiteit van Utrecht. Tijdens haar studie kwam Heijne erachter dat de vakken Internationaal Strafrecht en Mensenrechten haar het meest aanspraken en besloot daarom de master Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Amsterdam erbij te doen. De combinatie vond Heijne leuk omdat je ziet hoe recht en politiek zich vermengen. “Bij rechten was ik altijd degene die zei: Ja maar, er is zoveel meer dan het recht! Bij Internationale Betrekkingen zeiden zij juist: komt ze weer met haar wetboek!”
Heijne overwoog het ‘klasje’ bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken en liep stage bij de Permanente Vertegenwoordiging van Nederland bij de Verenigde Naties (VN) en New York. New York vond Heijne fantastisch. “De stad heeft een dynamische werkomgeving en in de vergaderingen van de VN is veel interactie tussen de EU-lidstaten. Dat is heel tof!” De effectiviteit van de werkzaamheden viel echter tegen.
“Amerikanen hebben een hele typische manier van studeren, die kunnen echt memorizen. Alle feiten uit een arrest dreunen ze klakkeloos op.”
Heijne was voor haar gevoel vooral aan het rapporteren aan Den Haag maar wilde eigenlijk liever zelf (zichtbaar) invloed kunnen uitoefenen. Na een mislukte sollicitatie als juridisch assistent voor de Secretary-General van de VN (“een 34-jarige werd aangenomen voor startersfunctie!”) is ze in 2008 teruggegaan naar Amsterdam om toch haar jeugddroom waar te maken: advocaat worden. Na een aantal masterclasses kwam Heijne terecht bij Houthoff, omdat de sfeer en de mensen daar haar erg aanspraken. Met een contract op zak kreeg Heijne nog de mogelijkheid een jaar te gaan studeren in Parijs, om daar de master European Law te volgen. Een Engelstalige master voor internationale studenten, waaronder veel Amerikanen. De synergie tussen de studenten was opvallend. “Amerikanen hebben een hele typische manier van studeren, die kunnen echt memorizen. Alle feiten uit een arrest dreunen ze klakkeloos op.” Nederlanders daarentegen hebben geleerd verbanden te leggen en strategische analyses te maken. De kunst om te kunnen analyseren en improviseren, is volgens Heijne belangrijker dan feitenkennis. Daarom kom je er niet met alleen hoge cijfers: “Dan val je door de mand als je bij een advocatenkantoor werkt en moet analyseren wat een zaak nodig heeft”.
Tussen overheid en onderneming
Gezien haar achtergrond was het Internationaal Strafhof of het Joegoslavië Tribunaal een meer voor de hand liggende carrièrestap. Heijne wilde dat niet, voornamelijk vanwege de hiërarchie die bij dergelijke organisaties heerst. “Advocatenkantoren zijn – in tegenstelling tot wat veel mensen denken – eigenlijk relatief platte organisaties, waar je sneller verantwoordelijkheden krijgt en makkelijker kunt doorstromen naar de top. Bij Houthoff is dat in elk geval zo.” Een goede opleiding bij een groot kantoor leek haar een goede basis van waaruit zij altijd nog kon overstappen naar een dergelijke functie. Inmiddels zit Heijne al ruim 11 jaar bij Houthoff. In de praktijk houdt zij zich bezig met regulatory affairs. Eigenlijk doet Heijne alles wat tussen de overheid en de onderneming speelt, in de breedste zin van het woord. Naast het beoordelen van juridische vraagstukken in de publiek-private sector, verricht Heijne ook veel Pro Bono werk. Zo heeft Heijne onlangs Artsen Zonder Grenzen geadviseerd over een wetsvoorstel in het kader van de strafbaarstelling van verblijf in terroristische gebieden. Ook werkt ze mee aan een zaak van Stichting Clara Wichmann, die het gebrek aan sociale zekerheidsrechten voor vrouwen aanvecht.
“Je kunt wel heel hardvochtig zijn en schoppen om het schoppen, maar daar is eigenlijk niemand bij gebaat”
Haar maatschappelijke en politieke betrokkenheid is een van de voornaamste redenen dat Heijne de kruising tussen publiek en privaat zo interessant vindt. Een zaak heeft altijd twee kanten. “Ik heb me aangeleerd om me wat aan te trekken van de tegenpartij. Je kunt wel heel hardvochtig zijn en schoppen om het schoppen, maar daar is eigenlijk niemand bij gebaat”. Heijne vindt het werken bij Houthoff heel prettig. “Houthoff heeft een duidelijk internationaal profiel, maar is wel echt Nederlands: divers, progressief en zonder attitude. Je voelt je er snel thuis.”
Eigen weg
Met haar brede ontwikkeling en politieke studieachtergrond is Heijne een uitzondering op het standaard plaatje van de Zuidas. Heijne benadrukt dat het geen makkelijke weg is, maar dat aan een andere invalshoek, authenticiteit en overtuigingskracht ook zeker ruimte wordt geboden bij een toonaangevend kantoor. Het belangrijkste is dat je de basisvaardigheden bezit om een goede advocaat te zijn. Dat Heijne die basisvaardigheden bezit, is duidelijk. Binnenkort zal zij het partnertraject ingaan bij Houthoff. “Het werk is heel flexibel. Ik kan prima de kinderen ophalen van school, maar dat betekent wel dat ik ’s avonds ook regelmatig nog aan de bak moet.” Het is hard werken maar je krijgt er veel voor terug. Aan studenten wil Heijne meegeven dat je vooral iets moet doen wat je intrinsiek motiveert en écht leuk vindt. “Heb je een goed verhaal, dan kun je uiteindelijk overal komen. Ongeacht je achtergrond.”
