Lopend langs de volle terrassen, besef ik: in een vingerknip is het alweer zomer. En dat terwijl ik drie weken geleden nog met plassen in mijn schoenen thuiskwam. Ik merkte dat ik, als fanatieke rechtenstudent, de veranderlijkheid van de natuur begon te vergelijken met het recht. Ik had ook deze gedachte kunnen laten varen en gewoon een Aperol kunnen gaan drinken in de zon, maar ik kon mijn gedachte niet bedwingen. Hear me out. Het recht groeit en bloeit zoals de winter in de lente overgaat. De juiste zaken worden als zaadjes geplant in de grond en nieuwe wetten steken af tegen de voorheen lege pagina’s als narcissen tegen de voorheen kale vlaktes. De natuur ziet er echter anders uit dan honderd jaar geleden want ze vormt zich naar de veranderende omgeving, zoals wetten zich vormen naar de vernieuwde temperaturen van de maatschappij. Het idee dat het recht een bundel is van statisch papier en inkt, is allesbehalve waar. Het is een organisch geheel dat leeft, ademt en beweegt op veranderingen, net als de natuur. Allright, nu maar snel een Aperolletje drinken.
