In zijn prachtige kantoor spreken wij Axel Hagedorn. Aan de muur hangen kleurrijke schilderijen en zijn boekenkast verraadt ons al snel dat zijn omgeving uit een ‘mozaïek’ van identiteiten bestaat. Hagedorn studeerde Rechten aan de Universiteit van Göttingen en promoveerde in 1986 magna cum laude aan diezelfde universiteit. In Hamburg begon hij zijn carrière als advocaat en werd al snel partner in een middelgroot Hamburgs kantoor. Halverwege de jaren negentig besloot Hagedorn zich in Nederland te vestigen, waar hij al snel een reputatie verwierf als Duitsland-expert. Hij specialiseerde zich voornamelijk in het internationaal ondernemingsrecht met een focus op M&A. Samen met hem discussiëren wij over brede ontwikkelingen van de internationale rechtspraktijk en het internationaal ondernemingsrecht.
Mediator tussen buurlanden
Waar internationale kantoren nu de norm zijn, waren Nederlandse advocaten twintig jaar geleden behoorlijk op zichzelf gericht. Zij hielden alles wat ook maar een beetje naar ‘onbekend terrein’ zweemde graag buiten de deur. Hagedorn heeft getracht de blik te verruimen. Gevraagd naar zijn drijfveren wijst Hagedorn op het bieden van juridische diensten voorbij alle landsgrenzen. “Ik werk graag met een mix van culturele achtergronden en dat merk je ook bij ons op kantoor”, aldus Hagedorn. Elk land heeft zo zijn eigen cultuur, regelgeving en opleidingseisen en dat leidt soms tot onoverbrugbare verschillen. Wie star en eigenwijs genoeg is om zich niet aan te passen, kan daar opdrachten door verliezen. Om dit laatste te voorkomen, wijst Hagedorn zijn internationaal werkende cliënten altijd op cultuurverschillen. Deze worden volgens Hagedorn nog altijd onderschat. “Bij het betreden van een buitenlandse markt proberen partijen hun relaties met buitenlandse tegenhangers vast te leggen in een contract. Helaas vertrouwen zij vaak te snel dat dergelijke documenten in alle voorstelbare omstandigheden voldoende (juridische) bescherming bieden.”
“Het recht houdt niet op bij de landsgrenzen, juridische geschillen evenmin.”
Volgens Duitsland-expert Hagedorn is het juist minstens net zo belangrijk om je af te vragen in welke mate cultuur, invloed kan hebben op percepties van zakendoen. “Duitsers willen bijvoorbeeld een doelgerichte onderhandelingspartner, die van het begin af aan duidelijk maakt wat hij wil en waarom. Nederlanders houden vaak toch nog dingen achter om ze later na te kaarten. Dat wekt soms irritatie en argwaan op bij Duitsers.” Los van de cultuur moet men ook rekening houden met juridische verschillen.“Het recht houdt niet op bij de landsgrenzen, juridische geschillen evenmin.” Daarom is het van belang dat we inzetten op samenwerking en transparantie.“We moeten écht bereid zijn om kennis met elkaar te delen.”
Immer unterwegs: fasten your Sicherheitsgurt
In het contact met zijn cliënten neemt Hagedorn duidelijk de regie. “Ik ben vrij dominant. Natuurlijk worden de belangen van mijn cliënten vooropgesteld, maar als ik iets niet wil, doe ik het niet. Doe wat u wilt, zeg ik dan. Maar wel zonder mij.” Hagedorn wilde geen kantoorbaan:“ik wilde mijn leven niet spenderen tussen de stapels dossiers of verblindende computerschermen, opkomend voor de belangen van cliënten wiens gezichten ik op straat niet zou herkennen.” Hagedorn is een echt mensen-mens die anderen graag motiveert. Daarom stelt Hagedorn zich actiever op dan de gemiddelde ondernemingsrecht advocaat. Zo verruilt hij zijn bureaustoel regelmatig voor een seat on board en reist hij heel wat kilometers af voor zijn cliënten. Voor de lezer die denkt dat Hagedorn met de zilveren lepel in de mond is geboren, niets is minder waar: “Het is en blijft een kwestie van hard werken, zweten en onvermoeibare vastberadenheid.”
Hagedorn vs. KNLTB
Hagedorn gebruikt het recht niet alleen als dat hem gevraagd wordt, maar ook om doorbraken voor maatschappelijke kwesties te forceren. Afgelopen jaar maakte hij in zijn column op www.duitslandnieuws.nl korte metten met de KNLTB. De column van Axel Hagedorn kun je hier lezen. Het zat hem dwars dat de tennisbond persoonsgegevens van bondsleden zou gebruiken voor commerciële doeleinden. En dit allemaal zonder voorafgaande individuele toestemming van bondsleden! “Het idee dat privacy een recht is waar individuen zelfverantwoordelijk voor zijn, is niet (meer) houdbaar en moet worden losgelaten”, aldus Hagedorn. Zijn verzet was niets voor niets. Onlangs heeft de KNLTB toegezegd hun beleid aan te scherpen: acties kunnen alleen worden uitgevoerd als daar vooraf expliciet toestemming voor is gegeven (de zogenaamde “opt-in”). Nieuwsuur heeft hierover uitgebreid bericht in december jl. Lees hier meer over hoe de gegevens van tennissers en voetballers worden doorverkocht.
Airbnb: een vloek of zegen?
Ongetwijfeld hoor je de laatste jaren veel over Airbnb. Het is gemakkelijk, goedkoop en óveral. Ook de overlast die Airbnb een buurt kan bezorgen is geen nieuws meer. De overvolle gemeente Amsterdam strijdt al jaren tegen toeristenoverlast, die zich sinds de komst van Airbnb enorm heeft uitgebreid. Bewoners zien met lede ogen aan dat veel woonruimtes permanent aan toeristen worden verhuurd.“De schade van Airbnb zit niet alleen in geld en in stenen. Wat ook geschaad is, is het vertrouwen in de capaciteiten van de overheid.” De gemeente Amsterdam probeert tevergeefs verhuur via Airbnb al jaren ‘gefaseerd’ terug te dringen. Zo voerde de stad al een meldplicht in voor verhuur via Airbnb en geldt per 1 januari 2019 een maximumtermijn van dertig dagen, maar een echte structurele oplossing is er volgens Hagedorn nog niet: “Er zijn veel te weinig toezichthouders. Als dit het tijdperk van globalisering is, dan vragen initiatieven als Airbnb en Uber om (veel) meer aandacht vanuit de politiek.” De column van Axel Hagedorn kun je hier lezen.
