De rij voor de broodjes in de Spar is weer eens te lang. Al wachtende passeren in mijn hoofd zo’n duizend dingen de revue. Straks vroeg naar bed gezien er morgen twee hoofdstukken van de scriptie af moeten, dat ik niet moet vergeten te genieten van mijn laatste maanden als student, of het werkende leven me wel zal bevallen, of ik niet te lang heb gestudeerd of te kort heb genoten, of ik later een huis kan kopen, en of ik zes jaar geleden de juiste studiekeuze heb gemaakt. Het broodje carpaccio moet mij ervan weerhouden mezelf weer eens op te vreten over de dingen waar ik geen invloed op heb. Rustgevend is het als ik mezelf weer terugbreng naar de zaken die op dit moment binnen handbereik zijn. De eerstvolgende zin van mijn scriptie vormt zich langzaam in mijn hoofd. Een vrouw achter me in de rij vraagt: ‘Meneer, kunt u doorlopen?’. Ik kijk haar aan en zeg: ‘In conclusie is de voorgenomen richtlijn niet-contractuele civielrechtelijke aansprakelijkheid aan AI niet geschikt om een gelaedeerde patiënt te beschermen‘, waarna ik mij weer omdraai.
Gedachtenkronkels, juridische raadsels en dagelijkse perikelen van de Rechtencircuit.nl redacteuren. Lees met ons mee in de RC’tjes.
