De spanningen tussen Israël en de Palestijnen zijn de afgelopen weken flink opgelopen. De aanleiding hiervoor was een uitspraak van de Israëlische rechter die inhoudt dat vier Palestijnse families hun huis uit moeten omdat zij op gebied zouden wonen dat niet van hen is. Dit leidde tot een demonstratie van een grote groep Palestijnen. Deze demonstratie leidde tot een confrontatie met Israëlisch politiegeweld en tot veel gewonden. Demissionair Minister President Mark Rutte zegt het recht op zelfverdediging van Israël te steunen. Hier kwam veel kritiek op vanuit zowel het volk als de politiek.
De situatie nu
De vier Palestijnse families die hun huis moeten verlaten wonen al vijftig jaar in de straat in Oost-Jeruzalem. Zij moeten plaats maken voor Israëlische kolonisten. Volgens Israël is de straat namelijk eigendom van Joodse organisaties. Israël heeft inmiddels het leger ingezet om de Palestijnse demonstranten te stoppen. Vanuit beide partijen wordt geprobeerd met raketten elkaar te raken. Naast volwassenen zijn er ook veel kinderen omgekomen. De spanningen lopen steeds verder op en het is de vraag hoe de internationale gemeenschap hiermee om zal gaan. Hoe zat het ook alweer met het Israëlisch-Palestijnse conflict?
Het Israëlisch-Palestijnse conflict in het kort
In 1947 werd Palestina door de Verenigde Naties opgedeeld in twee gebieden, wie welk gebied kreeg hing af van de inwoners. Plaatsen waar voornamelijk Joden woonden, zou Joods gebied worden en op plaatsen waar voornamelijk Palestijnen woonden werd Palestijns gebied. Hoewel er meer Palestijnen dan Joden in het toen nog Britse mandaatgebied Palestina woonden, kregen de Joden een groter deel. De Palestijnen accepteerden dit verdelingsplan niet, in tegenstelling tot de Joden. De VN haalde in 1948 de handen er vervolgens vanaf en Israël riep zichzelf uit tot onafhankelijke staat. De dag erna vielen Arabische troepen van verschillende landen de zelfbenoemde staat binnen om Palestina te bevrijden.
Deze strijd werd ruimschoots gewonnen door de Israëliërs en Israël verwierf er een groter gebied mee dan in het verdelingsplan van de VN aan hen was toebedeeld. Israël noemt dit dan ook de ‘onafhankelijkheidsoorlog’. In 1949 werd de strijd gestaakt, maar het is altijd onrustig gebleven tussen Israël en de Palestijnse gebieden. Zo ook toen Israël Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever begon te bouwen, tot woede van de Palestijnen.
Schendingen van mensenrechten
Volgens Amnesty International maken zowel Israël als de Palestijnen zich schuldig aan mensenrechtenschendingen. Zo noemt de organisatie enerzijds de door Israël aangemoedigde bouw van illegale Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever die de bewegingsvrijheid van Palestijnen sterk aan banden legt. Daarnaast doden Israëlische strijdkrachten Palestijnse burgers, onder wie ook kinderen, en houden zij honderden Palestijnen zonder proces gevangen. Anderzijds noemt de organisatie de willekeurige raketten en mortieren die door de Palestijnse autoriteiten worden afgevuurd op Israëlische gebieden waar burgers wonen.
De VN roepen beide partijen op tot een staakt het vuren. Ook vinden zij dat het verwijderen van de families uit de straat onrechtmatig is, nu Oost-Jeruzalem deel uitmaakt van de bezette Palestijnse gebieden waar het humanitair recht van toepassing is. Volgens de Israëlische wet kunnen Joden die kunnen bewijzen dat hun familie voor de Arabisch-Israëlische oorlog in 1948 in Oost-Jeruzalem woonde, via een aanvraag hun zogenaamde eigendomsrechten terugkrijgen. De VN laten echter weten dat Israël haar wetten niet kan opleggen in bezet gebied en dus ook niet in Oost-Jeruzalem.
Eenzijdig
De tweet waarin Mark Rutte het recht op zelfverdediging van Israël steunt is dus niet voor niets onderhevig aan veel kritiek. Men noemt het bericht ‘eenzijdig’ en ook de leus ‘not my president’ komt veelvuldig voorbij. Dit komt onder andere door het gegeven dat er de afgelopen drie jaar 5590 Palestijnse doden tegenover 251 Israëlische doden zijn gevallen. Er wordt niet zozeer duidelijk een kant gekozen, maar de kritiek is vooral gericht op de eenzijdigheid van de tweet van de demissionair Minister President. Inmiddels heeft hij zijn tweet in een later bericht genuanceerd.
