Tegenwoordig is ‘Captain America’ Alexander Kaarls advocaat-partner en Head Corporate/M&A bij Houthoff, waarvan hij het kantoor in New York leidt. Hiervoor heeft hij in Brussel, Londen en Californië gewerkt bij het Amerikaanse Big Law kantoor Skadden. Van Sciences-Po tot ‘zijn’ Gucci-arrest, via Zoom vertelt hij over zijn ongebruikelijke pad in de advocatuur.
Op je plaat gaan
Waar bedrijfskunde en economie in Rotterdam niet academisch genoeg waren, werd Kaarls op de open dag in Leiden uitgedaagd echt kritisch na te denken. Tijdens zijn rechtenstudie heeft Kaarls veel nevenactiviteiten ondernomen, zo heeft hij in-house ervaring opgedaan en drie maanden aan Sciences-Po in Parijs gestudeerd. “Ik ben daar goed op mijn plaat gegaan” zegt Kaarls. De Franse grand école was enorm schools en intens. Zijn Nederlandse creativiteit botste met de Franse studiemethode van luisteren en reproduceren.
“Ik kwam tot de conclusie dat dit allemaal in het Engels zou zijn. Dit was het kantoor van Wallstreet’s Godfather.”
Via hoogleraar Schermers van studievereniging Mordenate College werd Kaarls uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek bij advocatenkantoor Skadden in Brussel. Hij sprak immers aardig Frans door zijn uitwisseling. De avond voor het gesprek haalde hij voorbereidend materiaal op bij de professor en ging, zonder dit te bekijken, terug naar een verjaardagsfeestje. Kaarls herinnert zich nog vroeg de trein naar Brussel gepakt te hebben. In de trein maakte hij zijn tas met papieren open. “Ik kwam tot de conclusie dat dit allemaal in het Engels zou zijn. Dit was het kantoor van Wallstreet’s Godfather.” Desalniettemin kreeg Kaarls het positieve nieuws dat hij bij het kantoor stage mocht lopen.
Skadden
Na de stage keert hij terug naar Nederland en begint na zijn afstuderen als advocaat bij Barents & Krans. Maar na een jaar als advocaat gewerkt te hebben, zocht Kaarls zijn vrienden bij Skadden weer eens op. Al liep dit anders dan hij had verwacht: “Halverwege het diner kwam ik erachter dat zij het als een sollicitatiegesprek zagen”. Dit was het begin van tien jaar bij de Amerikaanse gigant. Kaarls kwam terecht in een volstrekt andere wereld van zeer uitdagend werk: corporate law op het hoogste niveau.
Na een aantal jaar in Brussel kreeg hij de keuze tussen Londen en New York, waarvan de eerstgenoemde hem het meest praktisch leek. Ondertussen stond hij intern te boek als ‘de Nederlander’. Hierdoor dachten zijn collega’s dat hij als Nederlander ook Duits en Afrikaans sprak – het lijkt immers zoveel op elkaar – wat handig zou zijn voor de due-dilligence bij de privatisering van de Zuid-Afrikaanse telecom. Zo werd hij, opnieuw bij toeval, een privatisering- en telecomexpert.
“Het snode plan dat ik destijds in mijn kamertje in Londen bedacht had.”
Zijn interesse voor het Nederlandse recht herleefde door ‘zijn‘ Gucci-arrest. Centraal hierbij stond het geschil tussen het LVMH van Bernard Arnault en Gucci. Via een minderheidsbelang wilde LVMH controle nemen over Gucci, zonder de volle pond te betalen. Kaarls slaagde erin via een stichtingsstructuur het stemrecht van LVMH te verwateren. Dit was, zoals hij stelt: “Het snode plan dat ik destijds in mijn kamertje in Londen bedacht had”. Hij geeft daarbij overigens wel zijn Londense kantoorgenoten van destijds, en mensen als Martin van Olffen en Peter Wakkie, volle credit voor het samen uitwerken, uitvoeren en verdedigen van dat plan. Arnault ging naar de Nederlandse Ondernemingskamer. Terwijl Gucci stelde dat LVMH de slechterik was, werd uiteindelijk het stemrecht van allebei ontnomen. De Hoge Raad concludeerde dat de Ondernemingskamer geen uitspraken van wanbeleid mag doen zonder onderzoek. Ook wordt sindsdien aangenomen dat men een barrière mag opwerpen tegen een vijandige overname, mits deze tijdelijk en proportioneel is, met als doel het creëeren van een level playing field, zodat de partijen in gesprek kunnen gaan.
Warm bad
Van Londen ging Kaarls naar Californië. Hier hield hij zich bezig met Amerikaans financieringswerk tijdens de dot-com boom in 2000, tot de dot-com bust. Toen er geen werk meer was in Californië, keerde Kaarls terug naar Londen. Door Gucci en de andere zaken wilde Kaarls weer het Nederlandse recht induiken. Bij Houthoff (destijds nog Houthoff Buruma) vond hij het Nederlandse recht in een internationale setting en grote schaal, zoals hij dat gewend was. Toch maakte hij zich zorgen over de omslag omdat Skadden naar eigen zeggen een warm bad was. “Ik dacht dat ik gek zou worden van de Hollandse cultuur.” Die aanname bleek onjuist. Met buitengewoon veel talent, en zo ondernemend als gehoopt, bleek Houthoff perfect. Naar Houthoff nam Kaarls zijn Amerikaanse manier van denken, werken en intensiteit mee. Ondertussen zijn de Nederlandse advocatuur en Houthoff behoorlijk beïnvloed door de Amerikanen. “Er is een enorme professionaliseringsslag gemaakt, resulterend in leuk en gaaf werk. Dit dwong tot creativiteit en doelgerichtheid, maar ook tot intensiteit en flexibiliteit.”
Internationale kansen
Hoewel het een ongebruikelijke stap is, zou Kaarls de overstap naar de advocatuur in Londen, Brussel of de Verenigde Staten iedere rechtenstudent aanbevelen. Slechts een kleine groep onderneemt deze stap. Net zoals Kaarls hebben zij veel plezier in het vak. “Dat maakt het alleen maar leuker, iedere step along the way.”
Kaarls adviseert studenten om open te staan voor internationale kansen, ook al is dat nu lastiger. Maar hij vindt ook dat je moet genieten van het studeren, dat leidt tot succes in je studie. “Zoek naar de lol, vind het leuk aan de top, ga de uitdaging aan, en wees bereid ervoor te werken.” Kaarls sluit af: “Maar wees vooral niet afgeschrikt. Je moet het leuk vinden de juridische puzzel te leggen.”
