In Amsterdam wordt er vier kilo cocaïne per dag gebruikt. Dit gebruik komt neer op 75 miljoen euro per jaar. Voor wie? Voor de grote drugsbazen die opereren vanuit het buitenland. En door wie betaald? Tot mijn grote spijt, door mijn vrienden, kennissen en door allerlei verschillende mensen uit onze samenleving. En, nog belangrijker, ten koste van wie? Ten koste van boeren, ambtenaren, kwetsbare jongeren, onschuldigen. Zoals Lange Frans en Baas B. al zongen: “hoeveel moeten er nog komen, hoeveel moeten er nog gaan?”
Witte neusjes op de werkvloer
Anno 2019 kunnen we wel stellen dat het gebruik van drugs is genormaliseerd. Ik las zelfs de stelling dat het gebruik zo ver is genormaliseerd dat het geaccepteerd is dat er een criminele wereld achter zit. Dit vind ik moeilijk te geloven, maar ik herken het wel. Bij gebruikende kennissen bespeur ik geen enkel greintje spijt of besef als ik hen op de criminele achtergrond attendeer. Ze gaan vrolijk door met het gebruiken ervan onder het mom dat ze het slechts een paar keer per jaar doen: “Ah joh, alleen bij een festivalletje, Eef”. Los van deze soort gebruiker, zijn er meerdere te typeren. Korpschef Akerboom bestempelde de hoogopgeleide jongvolwassene als “yogasnuiver” doordat deze doordeweeks een ultra gezonde levensstijl nastreeft en in het weekend aan de drugs gaat. Waar de yogasnuiver in het weekend losgaat, worden de neusjes op vele kantoren doordeweeks al gepoederd. Maakt de criminaliteit de gebruiker dan niks uit? Is er sprake van desinteresse of een onbewustzijn? Laat ik, wellicht naïef zijnde, van het laatste uitgaan en even aan het bewustzijn sleutelen.
Vervuilende productie
Veel van de criminaliteit achter de cocaïneproductie speelt zich af in Zuid-Amerika. Bij aankomst in Nederland gaan deze misdaden gewoon verder. Dit allemaal om het poeder in de neuzen van werkend en feestend Nederland en Europa te krijgen. De criminaliteit achter de synthetische drugs (zoals XTC) en de productie ervan is beter zichtbaar in Nederland. Denk aan de boeren en ambtenaren die worden bedreigd, aan de inzet van kwetsbare jongeren om het vuile werk op te knappen en aan kinderen en honden die brandwonden oplopen door te fietsen en te lopen door drugsafval. Dit afval wordt te pas en te onpas gedumpt in voornamelijk bossen en weilanden. Hierdoor draaien de eigenaren van deze stukken grond, de boeren en Staatsbosbeheer, op voor de torenhoge kosten die met het opruimen zijn gemoeid. Zij zijn gemiddeld tienduizend euro per dump kwijt. Vorig jaar zijn er 292 dumpingen gemeten. Deze dumpingen betreffen een derde van het drugsafval. De rest wordt geloosd in het riool of in het grondwater met nog meer kosten en gevaren als gevolg.
Gevaar in je straat
Boeren komen niet alleen via de dumpingen in aanraking met de drugswereld, maar worden er ook voor “uitgenodigd”. Vijftien procent van de boeren is al benaderd om een loods ter beschikking te stellen voor de productie van drugs. Deze uitnodigingen zijn niet altijd even gezellig. En zit je er eenmaal in, dan kom je er niet makkelijk uit. Maar het geweld beperkt zich niet tot de weilanden. Zo worden de loopjongens van de grote bazen makkelijk geliquideerd, worden er handgranaten voor coffeeshops gelegd, worden vergismoorden begaan en is er onlangs zelfs een advocaat vermoord. Dit gebeurt gerust op klaarlichte dag, midden in de stad: het geweld en gevaar bevinden zich in ons midden.
Ben geen struisvogel
Door de verwevenheid van deze criminaliteit met de bovenwereld zijn we nog verder van huis wat betreft de aanpak ervan. Er zal een grootschalige, integrale aanpak moeten komen. Maar intussen speelt de individuele consumptie natuurlijk een grote rol. Hoewel het niet slechts een door vraag gedreven economie betreft, bepalen de gebruikers wel de omvang van de criminaliteit. Ja, gebruikers, niet slechts verslaafden. Met een paar keer per jaar een pil of een lijntje spek je ook al Taghi’s luxeleven in Dubai, ben je schuldig aan het geweld en aan de onkosten van de opruimacties en de opsporing. Deze economie blijft draaien door de gebruikers. Dus beste vrienden, snuifassers en yogasnuivers steek je kop niet in het zand en denk twee keer na voordat je je neus weer wit poedert of een pil doorslikt. Zullen we gewoon een biertje doen op dat ene festivalletje?
