Frank Visser studeerde rechten in Rotterdam en Amsterdam. Hij groeide uit tot de bekendste rechter in Nederland door het televisieprogramma de Rijdende Rechter. In een tijd van veel afgestudeerde juristen denkt hij dat een ding weleens de doorslag kan geven bij het vinden van een baan. Zo zei hij tijdens het interview: “Het minste wat een organisatie wilt hebben is iemand die heel erg enthousiast is, maar dat is wel iets wat je jezelf niet kunt aanleren”.
Kunt u wat vertellen over uw studietijd?
Mijn studietijd week enigszins af. Toen ik studeerde bestond er nog geen propedeuse zoals wij dat nu wel kennen. Tijdens mijn eerste twee jaar heb ik in Rotterdam gestudeerd. Dit heette destijds de Nederlandse Economische Hogeschool, wat later de Erasmus Universiteit werd. De Nederlandse Economische Hogeschool was een zeer rechtspositivistische school. De nadruk lag hier op de wet en jurisprudentie. Volgens de docenten zou je het daarmee heel ver gaan schoppen. Na die twee jaar ben ik naar de Vrije Universiteit gegaan in Amsterdam. Hier lag de nadruk niet op de wet en jurisprudentie. Ik heb gemerkt dat ik in Rotterdam zoveel wetskennis had opgedaan, dat het gemakkelijker was om mijn doctoraal te behalen.
Heeft u nog iets naast uw studie gedaan?
Ik ben vanaf het begin af aan betrokken geweest bij de rechtswinkel die toen eigenlijk net van de grond kwam. Ik bracht hier het grootste gedeelte van mijn tijd door. Mijn keuze om actief te zijn bij de rechtswinkel en niet bij een gezelligheidsvereniging was omdat gezelligheidsverenigingen niet politiek correct waren destijds. Daarnaast fungeerde de rechtswinkel (met borrels en activiteiten) ook als een soort gezelligheidsvereniging. Ik ben ook een aantal jaren student-assistent geweest voor het vak volkenrecht. Dit vond ik ontzettend leuk. Ik had een eigen kantoor op de Vrije Universiteit en bracht hier veel tijd door.
Waarom bent u rechten gaan studeren?
Het was vooral een praktische keuze. Ik had de vooropleiding HBS-A gedaan en daarmee kon je niet veel kanten op. Ik kon zodoende alleen kiezen tussen de studierichtingen talen, economie en rechten. Ik heb uiteindelijk voor rechten gekozen, omdat we op de middelbare school handelsrecht hadden gehad. Ik vond dat destijds heel leuk omdat de manier van denken mij aansprak.
Hoe is de tijd na het voltooien van uw studie verlopen?
Ik ben internationaalrechtelijk afgestudeerd. Het liefst was ik gaan werken bij de Verenigde Naties. Helaas lukte dit niet. Ik heb bij een aantal grote bedrijven gesolliciteerd, maar daar kwam niet echt iets uit wat ik wilde. In die tijd lagen de banen voor het oprapen, waardoor ik niet veel haast had. Ik kreeg op een gegeven moment een baan aangeboden. Ik kon bibliothecaris worden bij het Vredespaleis. Dit lag in mijn straatje. Ik moest de kaartenbakken bijvullen. De rest van de tijd kon ik boeken lezen. Ik bleef natuurlijk wel op zoek naar een andere baan. Op een gegeven moment zag ik een vacature voor de rechterlijke macht in de de Ars Aequi. Ik had daar eigenlijk nog nooit bij stilgestaan, maar dat leek mij wel wat. Ik heb toen gesolliciteerd. Het verschil tussen toen en nu is dat voor een vacature als deze er tegenwoordig een paar duizend sollicitanten zijn. Vroeger waren dat er een stuk of dertig. Daarnaast moest je vroeger eigenlijk uit een rechtersfamilie komen om daar te kunnen werken, maar toen ik solliciteerde was dat net aan het veranderen. Ze namen ook mensen aan uit families die niet bekend waren bij de rechterlijke macht
Ik ben toen aangenomen en op deze manier rechter geworden.
Heeft u nooit nagedacht om de advocatuur in te gaan?
Aanvankelijk natuurlijk wel. Ik deed dat soort werk bij de rechtswinkel. Het is natuurlijk een typisch togaberoep waar de rechtenopleiding ook op is gericht. Ik wilde alleen niet werken bij ‘dure kantoren’. Het was vroeger een beetje een taboe om daar te werken. Zij hadden ook veel moeite om genoeg stagiaires te vinden. Een carrière in de advocatuur had wel gekund, maar het is gewoon anders gelopen.
Hoe kijkt u nu terug op uw studietijd?
Ik had misschien wat meer willen doen met het internationale recht. De rechterlijke macht is uiteindelijk wel een hele goede keuze voor mij geweest.
Hoe ziet uw gemiddelde dag eruit?
Ik ben sinds vorig jaar gestopt als rechter. Ik ben nu af en toe nog plaatsvervangende rechter, maar dat is niet op wekelijkse basis. Op het moment ben ik eigenlijk fulltime bezig met het werk als televisierechter. Dit is in vergelijking met eerder heerlijk rustig.
Hoe ervaart u het om een bekende Nederlander te zijn? Wordt u weleens aangesproken op straat?
Ik ben natuurlijk de bekendste rechter van het land. Dit heeft twee kanten. Je wordt de hele dag aangesproken. Ik probeer dit altijd een beetje vrolijk op te nemen, maar soms komt het echt niet uit. Dit is bijvoorbeeld wanneer je boodschappen aan het doen bent en iemand zit over je schouder mee te kijken. Als iemand dan ook nog graag een gesprek wilt, is dat natuurlijk een beetje irritant. Het zijn aan de andere kant wel mijn mensen, als ik het zo mag noemen. Het zijn altijd hele vriendelijke en geïnteresseerde mensen. Dit heb ik dan ook liever dan mensen die achter je rug om over je praten. De mensen die mij aanspreken vragen vaak ook niet eens iets juridisch.
Wat zou u studenten mee willen geven in het vervolg van hun juridische loopbaan?
Het begint natuurlijk met je studie. Er worden alleen op het moment zoveel juristen opgeleid waardoor je er alleen met je studie niet komt. Het is daarom belangrijk dat je een cv opbouwt naast het behalen van goede cijfers. Er zijn daarentegen ook veel juristen die het vak niet leuk vinden. Ik denk dat het uiteindelijk beslissend is in hoeverre iemand daadwerkelijk enthousiast is over het vak. De tijd dat je binnenkwam met een goed praatje ligt ver achter ons. Je kan je onderscheiden door je enthousiasme, maar dat is wel iets wat je jezelf niet kunt aanleren. Een jurist zijn is een bepaalde manier van leven en als je dat in je hebt, kan het eigenlijk niet verkeerd gaan.
